Komunikacja niewerbalna cz.2. Parajęzyk.

 Sprawdź też moją ofertę usług negocjacyjnych.

Zapraszam do lektury pierwszego artykułu w temacie komunikacji niewerbalnej traktującego o słuchaniu takim by słyszeć i rozumieć.
W aktualnej, drugiej części będę chciał się przyjrzeć temu – „jak mówimy”.
W kolejnych artykułach poszukam odpowiedzi na pytania dotyczące mowy ciała, ekspresji i mimiki, rozumienia, a także praw rządzącymi efektywną komunikację werbalną.

Nieodłączną częścią negocjacji jak i stosunków międzyludzkich jest komunikacja. Podejmuję tu próbę spojrzenia na komunikację nie tylko od strony negocjacji, perswazji czy sprzedaży, ale przede wszystkim od strony efektywnego porozumiewania się ludzi. Komunikacja jest procesem przekazywania, wymiany informacji między jej uczestnikami. Komunikacja odbywa się na płaszczyźnie intelektualnej i emocjonalnej. Komunikację dzielimy na niewerbalną (sposób przekazu, jak mówimy, dźwięki, ekspresja, mimika, mowa ciałą) i werbalną (treść przekazu, słowa). Ważny jest także cel – dlaczego, po co mówimy. Z uwagi na tworzenie pierwszego wrażenia w czasie krótszym niż minuta, dla wielu osób kluczowe powinno być pogłębione rozumienie tematu komunikacji. Dziś skupimy się na komunikacji niewerbalnej, a w szczególności na tym „jak mówimy”.

Jak się mówi? Parajęzyk, paralingwistyka.

Nie tak ważne jest to co mówimy, ale jak mówimy.

Od tego jak mówimy zależy w jaki sposób zostaniemy odebrani przez naszego rozmówcę. Sposób w jaki wypowiadamy słowa zdradza nasz nastrój, nastawienie, ale też, np. kompetencje i przygotowanie. Wszystkie niewerbalne elementy towarzyszące naszej mowie tworzą wspólną grupę nazwaną paralingwistyką lub prościej parajęzykiem. Są to dźwiękowe składniki wypowiedzi, które niosą w sobie znaczenie niezależne od treści zawartej w słowach. Zwróćmy uwagę na następujące elementy sposobu wypowiedzi, które tworzą parajęzyk:

1. Intonacja – tu mówimy o melodii, tonie głosu, o jego modulacji. Intonacja wspomaga wyrażanie emocji i wskazanie na wybrane elementy wypowiedzi. Ton głosu zależy od emocji, tak np. wyższy towarzyszy radości a niższy smutkowi. Wysokie dźwięki powstają przy napięciu strun głosowych, towarzyszącym m.in. intensywnym uczuciom jak lęk, radość, ból. Niskie dźwięki są wytwarzane przez rozluźnione struny głosowe, jak przy zmęczeniu, depresji czy odprężeniu np. po stosunku. Osoby charakteryzujące się niższym głosem są uznawane za bardziej atrakcyjne. Poprawna intonacja ma znaczenie w komunikacji, pozwala dostrzec zakończenie zdania lub frazy oraz rozróżnić zdania oznajmujące, pytające, rozkazujące.
2. Rezonans – pozwala odróżnić głosy różnych osób, składa się nań faktura i barwa głosu. Barwa budzi w słuchaczach sympatię lub jej brak. Rezonans wpływa na rozróżnienie głosów cienkich (wysokich) i głębokich (niskich). Ten podział sprawia, że przypisujemy osobie, którą słyszyby cechy takie jak pewność siebie, zdecydowanie siłę, lub też słabość i bojaźliwość. Nad tonem i rezonansem głosu można zapanować i popracować.
3. Artykulacja – to kształtowanie dźwięków przy pomocy odpowiedniej pracy apratu mowy. Właściwa ekspresja dźwięków i łączenie poszczególnych słów odgrywa ważną rolę w kreowaniu wizerunku danej osoby. Osoba może być postrzegana jako niekompetentna, gdy jej artykulacja jest niestaranna. Podobnie staranność artykulacji wpłynie na postrzeganie osoby jako profesjonalnej lub dokładnej. Na artykulację wpływa stopień otwarcia jamy ustnej, położenie języka, ruchy warg oraz przepływ powietrza.
4. Tempo – prędkość z jaką mówimy. Chętniej rozmawiamy z osobami o zbliżonym tempie mówienia oraz chętniej spełniamy ich prośby. Osobę, której tempo przypomina nasze uznajemy za bardziej atrakcyjną i kompetentną niż osobę, która, np. mówi szybciej. Dodatkowo, zbyt szybkie tempo mówienia sprawia, że nasz przekaz staje się niezrozumiały dla odbiorcy, zbyt wolne – powoduje utratę zainteresowania i męczy słuchaczy. Tempo może być wykorzystywane do wskazywania i podkreślania najważniejszych treści. Tempo zależy w dużej mierze od regionu, w którym dorastaliśmy, mieszkańcy dużych miast mówią dużo szybciej niż osoby z terenów wiejskich.
5. Siła głosu, głośność – wskazuje pewność siebie mówcy. Cichy głos może być nie tylko męczący, ale też powodować lekceważenie mówcy u słuchaczy. Pomaga wzmocnić uprzywilejowaną pozycję, wzbudzić zaufanie, ale też zaznaczyć posiadaną władzę – głos donośny, dominujący często jest w ten sposób wykorzystywany.
6. Rytm – decyduje o tym, które słowa akcentujemy
7. Westchnienia, pomruki, śmiech, wtrącenia – używane umiejętnie bardzo wpływają na stany rozmówcy, powodując jego np. zrelaksowanie, podążanie
8. Cisza – znaczenie ma także, kiedy nie mówimy, kiedy robimy dłuższe lub krótsze pauzy. Mogą być stosowane do podkreślania znaczenia poszczególnych elementów wypowiedzi, budowania napięcia, ale też dania drugiej osobie przestrzeni i czasu do otwarcia się…

 Sprawdź też moją ofertę usług negocjacyjnych.

Jak poprawić swoje umiejętności związane z komunikacją niewerbalną, parajęzykiem?

Regularne ćwiczenia są niezastąpione, szczególnie z informacją zwrotną. Z własnego doświadczenia polecam wszelkie formy przemawiania, dyskusji, mówienia jak: toastmasters, warsztaty improwizacji, warsztaty aktorskie, indywidualne lekcje głosu, dykcji i śpiewu. Ćwicząc regularnie zauważymy progres nie tylko naszej ekspresji, ale też olbrzymią różnicę, jaka będzie związana z odbiorem nas przez słuchaczy. Już tylko o krok od wzmocnionej siły perswazji…

Zapraszam też do lektury pozostałych artykułów z działu komunikacja w negocjacjach, w szczególności o słuchaniu takim by słyszeć i rozumieć.

Jest bardzo wiele miejsc, w których możemy regularnie ćwiczyć nasze umiejętności związane z komunikacją niewerbalną…

Dziękuję autorowi bloga bodyundercontrol za wielką pomoc w powstaniu tego artykułu!

CHCESZ SZYBKO POPRAWIĆ SWOJE NEGOCJACJE?

AKADEMIA NEGOCJACJI ZAPRASZA
Organizujemy interesujące negocjacyjne wydarzenia w krótkich i przystępnych formach
(bezpłatne webinary, wykłady stacjonarne i online, szkolenia z negocjacji w biznesie):